Arrogant? Of gewoon zelfverzekerd?
Heb jij ooit het stempel ‘arrogant’ gekregen? Voor mij is dat een thema dat me al van jongs af aan bezighoudt. Mijn oma zei ooit tegen mijn moeder: “Houd haar in de gaten, zij kan nog wel eens arrogant worden.” Die uitspraak bleef hangen, en later kwam het stempel ook terug. Waarom? Omdat ik een mening durfde te uiten, vol zelfvertrouwen mijn stem liet horen, of ergens succesvol in was. Dat riep blijkbaar iets op bij anderen. Lange tijd dacht ik: Is dit iets van mij, of van hen? Was het jaloezie, onbegrip of desinteresse?
Maar eerlijk is eerlijk, soms zat ik mezelf ook in de weg. Mijn intellect, fijngevoeligheid of ego maakten dat ik soms de verbinding met mijzelf en anderen minder goed kon maken. De laatste jaren is dat veranderd. Dankzij levenservaring en werk aan mezelf omarm ik mijn veelzijdige talenten, niet vanuit een ‘boven-positie’, maar als gelijkwaardige sparringpartner. Want hoe meer ik mijn eigen groei erken, hoe meer ik die van anderen kan zien. Ieder mens heeft prachtige talenten, alleen soms nog onbekend, onbenut of in ontwikkeling. Het besef dat ‘arrogantie’ vaak wordt geprojecteerd door een gevoel van minderwaardigheid bij de ander, heeft me geholpen milder naar mezelf én anderen te kijken.
Tegenwoordig spreek ik vol vertrouwen op podia en in diverse gremia. En weet je wat opvallend is? Dat stempel ‘arrogant’ lijkt te zijn verdwenen. Mensen voelen dat mijn intentie zuiver is: ik gun iedereen groei, ontwikkeling en succes. Mijn ego heeft daar niets meer mee te maken.Herken je dit? Hoe ga jij om met de balans tussen zelfverzekerdheid en arrogantie?
Foto genomen in de raadszaal van Zoetermeer waar ik mijn stem laat horen om de beweging van Zorg naar Gezondheid kracht bij te zetten samen met gedeputeerde Mariëtte van Leeuwen, wethouder Bouke Velzen, leefstijl huisarts Joriet Kanbier-Schneider en Bregje Thomassen
